R. kent me en heeft een plek in de schaduw gekozen. Na enkele minuten meldt zich een jonge serveerster aan ons tafeltje. Ik wil een cassis, hij bestelt koffie en vraagt om de lunchkaart. De drankjes worden gebracht door een grote man die, naar R. weet, naast ober ook de mede-eigenaar van dit etablissement is…. Lees verder »
Hallo Frans! Dat vind jij waarschijnlijk nogal informeel, maar tot voor kort kende ik alleen je voornaam. Mijn naam weet je niet, laat staan de identiteit die ik dezer dagen gebruik. Nee Frans, jij weet niet wie ik ben. En dat houden we ook zo. Vorige week dinsdag, om 08:12, zag ik hoe je met… Lees verder »
Kneu heeft me getagd. Er komt een reünie van de kunstacademie die ik ooit bezocht. Het belooft heel wat te worden, Sijsje komt er zelfs helemaal voor uit Berlijn. Ik stel me voor dat langnietgeziene mensen uit alle hoeken en gaten zullen opduiken. Later gooit Kneu er nog een appje achteraan. Kom nou joh! Tja…. Lees verder »
Veel ander vakantiewerk is er niet, in deze streken. Daarom sta ik nu al veertien dagen lang dagelijks in deze daglichtloze reuzenhal. Een tl-verlichte ruimte, van vloer tot plafond gevuld met houten schappen. Daar liggen de kazen op, in eindeloze rijen, zonder uitzondering van die wagenwielen. Metalen gondels, waar precies één zo’n wiel op past,… Lees verder »
In de eerste fase schoot ik vrijwel alleen op de ramen van onze overburen. Mijn geschutspositie bevond zich op de zolderkamer van onze acht onder één kap woning. Vanonder het op een kier gezette kantelraam waren de rijtjeshuizen aan de overkant nou eenmaal het gemakkelijkste doelwit. Het geluid vond ik het mooiste. Eerst de ploppende… Lees verder »
Dik een jaar later logeer ik bij mijn dik een jaar oudere, straatwijze neef in Utrecht. Zijn vrienden Bertje (heeft al een tatoeage, van een rat!) en Zollie (zit bij de CAC, Crew Against Cops!) weten sterkere schietverhalen dan ik te vertellen. Ten eerste gebruiken zij geen ballon maar de afgeknipte vinger van een keukenhandschoen… Lees verder »