De hemel gooit genereus regen op mijn buitenwijk. Op de woonblokken, op de geelbealgde lantaarnpalen en op de half verbrande boom. Een moedeloos makende aanblik dus richt ik mijn ogen steady op het scherm. Dan dringt ruzieachtig rumoer door het dubbelglas. Toch maar even kijken.
Een grote kerel met een kale schedel zit in het bushokje aan de overkant van de straat en praat.
Zwarte broek, zwarte leren jas, zwarte schoenen, zwarte weekendtas.
Met zijn ene hand zet hij zijn woorden kracht bij, de andere is om een halveliterblik budgetpils geklemd.
Verregende passanten houden afstand, een dame die op de bus wacht kiest ervoor om dat een heel stuk naast de abri te doen.
Al snel is duidelijk dat zijn gesprekspartner alleen voor hemzelf waarneembaar is. Desondanks is het een geanimeerde woordenwisseling. Hele stukken gaan op conversatietoon, om dan ineens in een kreet op te flakkeren. Regelmatig heft hij daarbij vermanend zijn wijsvinger. Ik ben benieuwd naar wat hij te zeggen heeft en open een raam.
Nu is hij harder te horen, maar dat geldt ook voor het passerende verkeer. Ik spits mijn oren maar slaag er niet in iets op te vangen. Dan maar kijken. Routineus schuift hij het inmiddels lege blik in zijn weekendtas, haalt er een verse uit en opent die. De hand wordt drooggeschud, het gesprek hervat. En eindelijk versta ik iets. ‘Sjors van de Rebellenclub!’ roept ie.
Ik wil dat er wat gebeurt. Een confrontatie met deze of gene, een uitbarsting, iets.
Maar daar is de bus al. Als die even later optrekt zit de spreker er nog steeds.
Een dame passeert. ‘Hee meissie!’ roept hij haar na. ‘Dirty Ol’ Man, ken je die?’
Dan wordt zijn aandacht getrokken door het bord met de vervaagde kaart van de buurt erop. Hij laat zijn tas achter en stapt er met verende tred op af. Wijst er iets op aan en sjokt terug.
Langzaamaan verlies ik mijn interesse.
Hier zit geen verhaal in, dat is nu wel duidelijk. Aan het werk maar weer. Het is alsof de man in het zwart mijn gedachten heeft gehoord. Hij gooit zijn tas over de schouder en loopt de regen in om even later rechts uit beeld te verdwijnen.